Tom prilikom nas je dočekao arhimandrit Lazar Kršić, koji iza sebe ima 35 godina službe u ovom manastiru. Ovaj ugledni duhovnik i teolog, jedan od omiljenih i najpoznatijih ne samo u SPC, došao je u Eparhiju zvorničko-tuzlansku posle svešteničkog službovanja u Velikoj Britaniji, gdje je bio svjedok nesrećnog srpskog raskola.
Između Majevice i Semberije smješten je Manastir Tavna, ispod čijeg imanja teče rječica Tavna, pritoka Drine. Ne zna se da li je manastir dobio ime po ovom vodotoku ili obratno. Legenda kaže da je ova čista planinska rječica, nakon nekog teškog boja, pocrnila od krvi. Potamnila je, pa je dobila ime Tamna, a kasnije nekim čudnim glasovnim promjenama sadašnje ime Tavna. Narodno predanje, nastanak manastira pripisuje vremenu Nemanjića – tačnije, kralju Dragutinu, koji je upravljao i ovim krajevima, a bio je poznat i po imenu sremski kralj. Na pitomim obroncima Majevice, koji se blago spuštaju ka rijeci Drini i semberskoj ravnici, monasi su u miru i molitvi živjeli sve do 1461. godine, kada i ovaj kraj potpada pod otomansku vlast. Manastir je bio često na udaru Turaka, ali su ga obnavljali hajduci. Narodno predanje jednu obnovu vezuje za Starinu Novaka, harambašu iz druge polovine šesnaestog vijeka, i njegovog brata Radivoja. Nedaleko od manastirskog kompleksa, u okomitoj, veoma nepristupačnoj stijeni, u Gornjoj Trnovi, rodnom selu velikog srpskog epskog pjesnika Filipa Višnjića, postoji Novakova pećina. Prema narodnom predanju, u toj pećini boravio je nekada Starina Novak sa svojom družinom.
Najveće stradanje manastir Svete Trojice u Tavni doživio je 1943. godine, kada su sve objekte, do temelja, spalile ustaše. Oni su još 1941. godine internirali monahe, a sredinom Drugog svjetskog rata spalili manastir, jer je tu bila partizanska bolnica. Ustaše su u velikom bijesu sve spalili, pa čak i veoma bogatu biblioteku, sve stare spise i matične knjige. Sve je izgorjelo, osim jedne stare Biblije, Svetog pisma, koje je u Tavnu dospjelo iz nekog ruskog manastira. Knjiga je u toj paljevini i ognju ostala neoštećena, čak nije ni ogaravljena. Zato ona ima neprocjenljivu kulturnu, istorijsku i duhovnu vrijednost. Ova sveta knjiga je ručno rađena prije nekoliko vijekova u Rusiji. Najznačajnija je po bordurama koje se uočavaju na njenim listovima kada je zatvorena. Na njenom početku, na prvim bijelim stranicama, postoje potpisi najvećih crkvenih velikodostojnika koji su posjećivali manastir. Mi smo, tokom ove posjete, imali čast da vidimo i listamo ovu neprocjenjivo vrijednu Bibliju, a djelić atmosfere prenosimo fotografijama koje slede.
